Başrol oynayacağınız o geceye tüm sevdiklerimizi davet edecektik, bunun için davetiye arayışına girdik bizde. Aslında davetiyemizin konsepti hazırdı. 11 Şubat 2014, 10. yıl dönümümüzde ben ikimizin karikatürlerini yaptırmıştım hediye olarak. Bu resmi bastırmak istiyorum deyince hem mail olarak yolladılar, hem de kargoya verdiler. Düğüne aylar kala davetiyemizi kafamda oluşturmuştum. Matbaaya gittik, resmi verdik. Birlikte güzel bir tasarım yaptık. Yazı karakterleri, büyüklüğü, neler yazılacağı… Son hali de bu oldu:) Kıvanç duyacak olmamızın sebebi annemle babamın nikah davetiyelerinde de aynen bu şekilde yazıyor olmasıydı:)
Tupturuncu konseptli bir düğünün davetiyeleri bunun habercisi de olmalıydı ki davetliler hazırlıklı olsun. Davetiyenin kenar çizgilerinde ki turuncu şerit yetmedi, zarfın da turuncu olmasını istedim. Uzun arayışlardan sonra matbaa bizim için harika zarflar buldu.

Turuncu zarflara tek tek yerleştirip tüm sevenlerimizi bu harika düğün için davet etmiş bulunduk.
300 kişilik bir düğün planlamıştık. Bu 300 kişiye baktıkça bu geceyi hatırlatacak birer minik hediye vermek istiyordum. Nikah düğünde olmayacaktı, nikah şekeri olmazdı yani. İnternette bir süre araştırma yaptım. Çok harika bir fikir buldum. ‘Mutluluk reçeli’ diye adlandırılan minik süslü kavanozlar yapıyorlardı. Ama ben yapmak istiyordum bu hediyeleri. Kendi emeğim olmalıydı. İnternetten tam 350 tane minik kavanozlar sipariş ettim. Ama düğün için çok az zamanım kalmıştı. Reçel yapmak, tek tek doldurmak çok zaman alacaktı. Düğün öncesi iş yerinden hiç izin almadığım için vaktim kısıtlıydı. Bende bu kavanozların içine kahve doldurmaya karar verdim.
Başladım iş çıkışı aldığım tane kahve çekirdeklerini kavanozlara doldurmaya. Eski 45liklerimi açtım. Gerçekten emek verdiğim bu işten keyif almıştım. Bir süre bu kavanozları nasıl süsleyeceğimi düşündüm durdum. Üzerine kumaş aldım, kurdeleden fiyonk yaptım. Ama istediğim tarz değildi. Sonra zeynebin harikalar diyarı sayfasında bu kağıttan çiçeklerin nasıl yapıldığını öğrendim. Denedim, çok kolaydı. Başladım kağıtları kesip biçmeye. Sonra silikonla kavanoz kapaklarına yapıştırdı. Renkli kağıtlara ‘Mutluluk kahvesi’ baskısı aldım. Tırtıklı makasla kestim. Kavanoza iliştirdim. Burada kurdele ile tutturmuştum ancak zaman alıcı olunca kağıttan çiçeklere zımbaladım geri kalanları.

 

 

Yap yap bitmek bilmiyordu. Tam bir hafta kalmıştı düğüne artık bitirmek zorundaydım. Damatla kardeşim İrem’den destek aldım. Sonra diğer kardeşlerim Senem,Ecem ve Simge de yardım etti ve bitirdik:)

 

Kayınvalidem minik stickerler yaptırdı. Seren&Naim 07.06.2014 yazıyordu. Bir de minik bir vosvos sürpriz oldu:)
Düğün günü tüm bu hediyeler o turuncu süslü kır bahçesinde herkesin tabağında yerini buldu.
Şimdi dönüp baktığımda iyi ki de yapmışım diyorum:)
Mutluluk kahvelerimi dağıttım çünkü MUTLULUK ARTAR PAYLAŞINCA..

1 Comment

  1. Sizinle bugun tanistim… tum yazilarinizi resimlerinizi okudum … nese dolusunuz.. ben de vosvos tutkunuyummmmm…

Yorum Yaz