Baba evinden davulla çıkmamı istedi annem. Ben de adetleri gelenekleri severim. Neticede ilk kez gelin çıkacaktı evimizden. Öyle garip bir his ki bu. O evde evin kızı olarak son saatleriniz. O kapıdan çıktıktan sonra her şey farklı olacak artık hayatınızda. Duygusal, mutlu, buruk, sevinçli, hüzünlü, gülmeli ve ağlamalı… Tüm duyguları aynı anda yaşadığınız nadir anlardandır hayatınızda. Kuaförden direk çekime gitme kararı verdiğimden kuaförden önce çıkarma faslı olsun istedim. Tabi ne olacağı konusunda pek bir fikrim yoktu. Aslında bunu düşünecek vaktim olmamıştı hiç.

Gelecekleri saatte teyzemler, halamlar, yengelerim bize geldiler hadi gelinliğini giy dediler. Bir heyecanla odama çıktım.

 

Kardeşlerim ve Kuzenim Nesi her an yanımdaydılar. Ağlayacağımı biliyordum makyaj yapmak istemiyorum dedim. Gelinliğimi, ayakkabımı giydirdiler ve aşağı indim.

 

Herkesin yüzünde güller açıyordu. Sonra aşağıdan bir davul sesi duyuldu. Apartman inlemeye başladı resmen. Çok büyük bir kalabalık eve geldi. Davulla beraber başladılar oynamaya. Beni de ortaya aldılar. Bende göbek atmaya başladım. Gülüyordum… Ta ki kardeşlerimin gözlerinde yaşları hıçkırıklarını görene kadar. Tarifsiz bir duygu bu. Annem de ağlıyordu hatta görümcem ve gelen herkes. Kendimi tutmaya çalışsam da başaramadım. Babamı hiç görmedim o kalabalığın içinde. Dışarıda bekliyordu beni. Hiç bitmeyecek gibiydi. Belki 5 dk sürdü ama benim için saatler geçti. Bir yandan oynamaya çalışıyorum, bir yandan gülmeye… Ama boğazımda bir düğüm çözülmesi imkansız.
Gelin çıkarması denilen bu merasim böyle işte. Hem ağlarım hem giderim misali… Ne zaman hatırlasam, kardeşciklerimin annemin o halini duygulanırım yeniden böyle. Babamın hüzünlü suratını da görsem kimse alamazdı beni o evden sanırım. Onun kapıda elini öptüm ve bambaşka bir yaşam için o kapıdan evin kızı olarak son kez çıktım.

 

Evden çıkınca apartmanın önünde de bir fasıl yaptık davullu zurnalı. Hatta babam inadımıza mı yapıyorlar diye içerlenmiş. Sonra Canımın içi vosvosumla bir konvoy yaptık. Kayınvalidemlerin evinin önünde de bir halay faslı. Sonrasında kuaförde buldum kendimi. Düğün telaşına giriverdim.
Hep derler ya baba evindeki günlerinizin tadını çıkarın. Bende diyorum. O son çıkıştan sonra yepyeni bir yuva sizin yuvanız oluveriyor. Ama ailenize olan sevginiz azalmıyor elbette. Hatta kat kat artıyor.
Bir daha tekrarı mümkün olmayan karmaşık duygulu bir gündü. Geriye de bu fotoğraflar kaldı:) Kız çıkarma dedikleri bizde böyle oldu işte..

Herkesin mutlu bir evlilik yapması dileğiyle..
Bolca sevgiler:)

 

Yorum Yaz